|
Kapitulli: 133. Nëse një cofëtinë ose një gjë e ndytë i bie në shpinë dikujt që po falet, atij nuk i prishet namazi
›
178.
Abdullah Ibn Mesudi r.a. tregon se, një herë, Pejgamberi a.s. po falej pranë Qabesë, ndërsa Ebu Xhehli me njerëz të tij ishin ulur diku. Ata i thanë njëri-tjetrit: "Cili prej jush do të sjellë zorrët e devesë së filanit nga fisi filan dhe t'ia hedhë Muhamedit në shpinë, kur ai të bjerë në sexhde?" Kështu, më i mjeri i tyre shkoi dhe i solli (zorrët), pastaj priti, derisa Pejgamberi a.s. ra në sexhde dhe ia vuri ato në shpinë, midis shpatullave. Ndërsa unë po vështroja, por nuk mund të bëja dot asgjë. Ah sikur të kisha njerëz të qëndronim kundër tyre! Atëherë ata filluan të zbardhin dhëmbët duke u zgërdhirë e duke u hedhur rnbi njëri- tjetrin. I Dërguari i Allahut a.s. qëndroi në sexhde duke mos e ngritur kokën, derisa tek ai vjen Fatimeja (e bija e Pejgamberit a.s.), e cila ia hoq ato pisllëqe nga shpina. Ai ngriti kokën dhe thirri tri herë: "O Allah! Ndëshkoji Kurejshët!" Qe shumë e rëndë për Ebu Xhehlin, kur Pejgamberi a.s. u lut kundër tyre, sepse ata e dinin mirë se fjalët dhe lutjet ishin të pranuara në atë vend (te Qabeja në Mekë). Pastaj Pejgamberi a.s. përmendi me emra: "O Allah! Ndëshkoje Ebu Xhehlin! Ndëshkoje Utbah Ibn Rebian, Shejbeh Ibn Rebian, Velid Ibn Utban, Umejh Ibn Halefin, Ukbeh Ibn Ebi Muaitin dhe ... (të shtatit prej tyre treguesi i hadithit ia ka harruar emrin)!" Betohem për Atë, në Duart e të Cilit është jeta ime! Me të vërtetë, unë i pashë të vdekur në Kaliib' të Bedrit trupat e atyre që i përmendi i Dërguari i Allahut a.s.". (240)
|