|
Kapitulli: 302. A mundet që imami të falë namazim vetëm me ata që janë të pranishëm (për faljen) dhe a mund të mbajë ligjëratën ditën e xhuma, nëse është ditë me shi?
›
401.
Ibn Abbasi r.a. tregon se ai vetë u foli njerëzve në një ditë me shi e baltë. Kur myezini thirri ezanin dhe arriti te fjalët "Haj-je ales-Salah - Ejani në falje" i thashë të thotë: "Falni namazin në shtëpitë tuaja." Njerëzit filluan të shohin njëri-tjetrin me habi sikur nuk e pëlqyen këtë gjë. Ibn Abbasi r.a. tha: "Duket sikur ju menduat keq e nuk e pëlqyet një gjë të tillë, por nuk ka dyshim se një gjë e tillë është bërë nga një që ka qenë më i mirë se unë (d.m.th. Pejgamberi a.s.). Namazi është një urdhërim i prerë dhe nuk më pëlqen që t'iu nxjerr jashtë (me këmbët të përlyera me baltë)." (668)
›
402.
Enesi r.a. tregon se dikush nga Ensarët i tha Pejgamberit a.s.: "Unë nuk mundem të fal namazin me ty (në grupim në xhami)." Ai qe një burrë shumë i shëndoshë. (Një ditë) përgatiti një ushqim për Pejgamberin a.s. dhe e ftoi atë në shtëpinë e tij. (Kur erdhi Pejgamberi a.s.) ai i shtroi atij një hasër, e lau njërën anë të saj me ujë, pastaj Pejgamberi a.s. fali dy rekate namaz në të. Dikush nga familja Al-Xharua pyeti: "A e falte Pejgamberi a.s. namazin e duliasc (falje jo e detyruar paradite)?" Enesi i tha: "Unë nuk e kam parë atë të falë këtë namaz herë të tjera, vetëm se në atë ditë." (669)
|