|
Kapitulli: 943. Shpërblimi i atij që lëndohet ose plagoset për Çështjen e Allahut
›
1211.
Enesi r.a. tregon: "Pejgamberi a.s. dërgoi shtatëdhjetë burra nga fisi Beni Sulejm te fisi Beni Aamir. Kur ata mbërritën atje, daja im u tha: "Unë po shkoj përpara jush dhe, në qoftë se ata më lejojnë mua të njoftoj mesazhin e të Dërguarit të Allahut a.s. (kjo do të jetë shumë mirë), përndryshe të më qëndroni pranë." Kështu, ai shkoi përpara tyre dhe paganët (e fisit Aamir) i dhanë atij besë e siguri. Por, kur po u shtjellonte mesazhin e Pejgamberit a.s., ata i bënë me shenjë njërit prej njerëzve të vet, i cili e plagosi atë për vdekje me shigjetë. Daja im (i plagosur) thirri: "Allahii Ekber (Allahu është më i Madhi)! Fitova, për Zotin e Qabesë!" Pas kësaj fisi Aamir sulmoi edhe shokët e tjerë (të dërgatës së Pejgamberit a.s.) dhe i vrau të gjithë, përveç një burri të çalë i cili u ngjit në mal. (Përcjellësi i dytë i hadithit mendon se shpëtoi edhe një tjetër). Atëherë Xhibrili a.s. e njoftoi Pejgamberin a.s. se ata (dëshmorët) u takuan me Zotin e tyre, se Ai u kënaq me ta e i bëri edhe ata të kënaqur dhe se asokohe ata këndonin (këtë ajet):
"Njoftoni njerëzit tanë se ne kemi takuar Zotin tonë, Ai qe i kënaqur me ne dhe na bëri edhe ne të kënaqur". Pastaj ky ajet u shfuqizua (dhe u hoq nga Kurani). Nga kjo ndodhi Pejgamberi a.s. iu lut Allahut dyzetë ditë (në namazin e agimit) për të mallkuar vrasësit nga fiset Riël, Dhehvan, Beni Sihjan dhe Beni Usajja, të cilët nuk iu bindën Allahut të Lartësuar dhe të Dërguarit të Tij a.s.". (2801)
›
1212.
Xhundeb Ibn Sufjan r.a. tregon se, në një nga betejat e shenjta, të Dërguarit të Allahut iu plagos një gisht dhe i kulloi gjak. Ai a.s. tha: "Je veçse një gisht që kullon gjak dhe ajo (plagë) që more është për Çështjen e Allahut." (2802)
|