|
Kapitulli: 205. Ndarja (e mallrave ose e pasurisë) dhe varja e një vile hurme në xhami
›
269.
Enesi r.a. tregon: "Pejgamberit a.s. i erdhën mallra nga Bahrejni. Ai tha: "I hapni ato në xhami." Kjo qe sasia më e madhe e mallit që i ishte sjellë ndonjëherë të Dërguarit të Allahut a.s.. Kështu, i Dërguari i Allahut a.s. shkoi për faljen e namazit dhe as nuk i lëshoi sytë fare andej nga malli. Pasi përfundoi namazin, ai u ul pranë atyre mallrave dhe nuk la askënd prej atyre që shikoi pa i dhënë diçka. Pastaj aty erdhi Abbasi (xhaxhai i Pejgamberit a.s.) dhe i tha: "O i Dërguari i Allahut! Më jep edhe mua diçka, sepse kam pas paguar për të liruar veten time dhe Akilin." I Dërguari i Allahut i tha që të merrte. Kështu, Abbasi, si e mbushi plot e me të rrasur rrobën e vet, u përpoq ta ngrinte, por nuk mundi. Ai tha: "O i Dërguari i Allahut! Thuaji dikujt (të më ndihmojë e) të ma ngrejë." Por Pejgamberi a.s. nuk pranoi. Pastaj ai i tha Pejgamberit a.s. që të mund ta ndihmonte ai për ta ngritur, por ai a.s. përsëri nuk pranoi. Atëherë Abbasi hoqi diçka prej saj dhe u përpoq ta ngrinte (por s'mundi). Më në fund ai e ngriti atë në krahë dhe u largua. I Dërguari i Allahut a.s. vazhdoi ta vështronte, derisa ai u largua e nuk shihej më, duke u habitur me lakminë e madhe (që tregoi Abbasi). Kështu pra, i Dërguari i Allahut a.s. nuk u ngrit nga vendi, derisa u shpërnda (i gjithë malli) deri në dirhemin (qindarkën) e fundit. (421)
|