|
Kapitulli: 561. Dhënia e lëmoshës jetimëve
›
743.
Ebu Said Hudrij r.a. tregon: "Një herë Pejgamberi a.s. u ul në minber, ndërsa ne u ulëm rreth tij. Pastaj tha: "Nga gjërat që kam frikë më shumë se do t'ju bien ju, është kënaqësia dhe shkëlqimi i botës me bukuritë e saj që do t'ju hapen përpara." Dikush tha: "O i Dërguari i Allahut! A mundet që e mira të sjellë të keqen?" Pejgamberi a.s. mbeti i heshtur për pak kohë. I thanë atij që foli: "Si është puna me ty? Ti po flet me Pejgamberin a.s., ndërsa ai nuk po të flet." Ndërkohë vumë re se Pejgamberit a.s. po i zbriste Frymëzimi Hyjnor. Pastaj ai a.s. fshiu djersën dhe tha: "Ku është pyetësi?" U duk sikur Pejgamberi a.s. e vlerësoi pyetjen e tij dhe tha: "E mira asnjëherë nuk sjell të keqen. Me të vërtetë, ky rast është si bima që rritet në brigjet e një uji të rrjedhshëm e cila, ose e vret, ose e sëmur kafshën (që e ha atë), përveç rastit kur kafsha ha e ngopet me gjelbërim dhe i kthehet diellit, pastaj nxjerr bajgat dhe urinën dhe fillon të kullosë përsëri. Nuk ka dyshim se kjo pasuri është e gjelbër dhe e ëmbël. Lum për pasurinë e muslimanit prej së cilës ai u jep të varfërve, jetimëve dhe udhëtarëve në nevojë (ose siç tha Pejgamberi diçka të ngjashme me këtë)!" Dhe, me të vërtetë, kushdo që e merr atë në mënyrë të paligjshme, do të jetë si ai që ha, por që kurrë nuk kënaqet e nuk ngopet, ndërsa pasuria e tij do të jetë dëshmitare kundër tij Ditën e Ringjalljes." (1465)
|